De schilderijen van Margriet de Bruin
Ik heb diverse schilderijen gekocht van Margriet de Bruin. Op de eerste plaats omdat ik ze toen mooi vond en ze nu nog steeds mooi vind. Daarnaast kon ik, toen ik in de 80-er jaren haar werk kocht, gebruik maken van de renteloze leningen van de kunstuitleen. Een goede regeling voor kunstenaars die het kopers gemakkelijker maakte hun kunst te kopen. Ik ben al zeker 40 jaar bevriend met Margriet en heb meermaals toen ik in Maastricht woonde meegemaakt hoe spannend het telkens weer was om werk in te leveren bij de BKR (Beeldende Kunstenaars Regeling), een regeling die destijds voor kunstenaars bestond. Je volgde zo het creatief proces enigszins. Ik herken in haar werk haar hond (Ierse wolfshond) en haar poes (Doortje) van destijds. Dat maakt het werk voor mij nog persoonlijker. Kortom ik ben nog steeds blij met haar schilderijen bij mij thuis.
Marlou van den Berg

Wat hangt er bij mij aan de muur?
Heel veel, want we hebben veel muren in onze woning, gevestigd in een deel van een voormalig klooster. Toch wist ik meteen welke keuze ik zou maken.
In de jaren tachtig, kreeg ik deze litho ‘Liggende naakte vrouw’, Lucebert, 1982, 5/40, als verjaardagscadeau. Grappig detail: Lucebert is, net als ik, op 15 september geboren. Hij wel heel wat jaar eerder. Mijn man had het gekocht in Galerie Kokon aan de Stationsstraat. Hij kende Lucebert vooral als dichter en schrijver; ooit schreef hij een werkstuk over deze vijftiger.
Ik was meteen weg van de prent. Voor mij is het haast een gedicht op een schilderij want het heeft een gelaagdheid, die niet alleen technisch is. Een litho in kleur wordt weliswaar in lagen afgedrukt, maar zoals je een gedicht kunt ontrafelen kun je bij deze litho blijven kijken, ontdekken en vragen stellen.
We zien een liggende, naakte vrouw op een kussen, zij kijkt naar rechts. Wendt zij zich af van de man in de opening van een tent? Hij heeft wel een neutraal gezicht maar de ogen? Lust, verwondering? In haar gezicht zie ik rust en ontspanning. Ik zie een idyllische omge-ving, een bloem boven haar hoofd. De kleuren roze, bruin en geel geven het geheel zachtheid.
Bij het schrijven van dit stukje heb ik uiteraard, even gegoogeld en ik zag tot mijn verrassing dat deze prent ook in het Rijksmuseum hangt. Gesigneerd door Lucebert: voor Piet en Shirley.
Bij ons heeft de litho een plaats gekregen in de slaapkamer aan het voeteneind van het bed. Zo kan ik er in alle rust, naar kijken. Al meer dan veertig jaar blijft het verhaal op deze litho mij boeien.
Marianne Sieverding

Wat hangt er bij mij aan de muur?
In 2006 was er een verkooptentoonstelling in het De Pont voor het monument tegen zinloos geweld. Ik had me ook ingeschreven voor twee mogelijkheden. Tot mijn verrassing werd dit schilderijtje op papier aan mij toegewezen. Ik had het uitgekozen op de kleurexplosie. Ondanks het grote zwarte stuk sprak mij het erg aan. Het is niet zo groot, zo’n 15 bij 25 cm en het is gemaakt door Koen Delaere. Het is gemaakt met balpen, olieverf, spuitlak op papier. Ik houd sowieso veel van kleur, ook de schilderijen die ik zelf schilder hebben vaak veel kleur. Ik heb het werk in laten inlijsten en het hangt nu bij mij. Ik kijk er altijd met plezier naar.
Marie-Louise Elias

Bij mij hangt er van alles aan de muur
Maar voor de presentatie aan  Kunstkring De Opening kies ik voor een werk van Rudi Klumpkens. Rudi is een Tilburgse kunstenaar die heel erg goed met een fotocamera overweg weg kan. Ik heb op twee exposities zijn foto’s kunnen aanschouwen. Hij heeft een goed oog voor details en vlakvulling. Opvallend vind ik dat Rudi fotografeert in een zachte kleurzetting en dat hij soms refereert aan stijlen in de schilderkunst of aan concrete schilders. Het aardige is dat door de zachte kleurstelling de foto’s op het eerste gezicht op schilderijen lijken. Rudi heeft een detailfoto gemaakt van takken en bladeren van een boom in het Wilhelminapark. De compositie en de afdruk zijn zo gemaakt dat het lijkt alsof je naar een schilderij kijkt van een schilder die van het pointillisme houdt.
De foto die ik hier laat zien heet heel toepasselijk ‘De Pont’. Het is een fragment van het voorste deel van het café. Opmerkelijk zijn de kleuren, die erg doen denken aan de schilderijen van Anton Henning. Nu is dat niet zo verwonderlijk want het interieur van dit cafégedeelte is gemaakt door Henning. Maar er is wel een opvallend detail op de foto dat lijkt op een ‘trompe l’oeil’. Dit past Henning wel eens toe in zijn schilderijen. Zo heeft Henning een schilderij van een interieur (no. 93, in het bezit van De Pont) waarbij het lijkt of de fauteuil en de tafel opgaan in hun omgeving. En wat doet Rudi op de foto? Het lijkt alsof de achterste stoel opgelost is in de wand, alsof het silhouet van de stoel zichtbaar is omdat de wand niet volledig beschilderd is. Ik vind het een grappig toeval, en daarom hangt deze foto bij mij aan de muur.
Lambert Elshout

Wat hangt er nog meer aan de muur bij Marij Schoonen?
Twee houtdruksneden van Werner Monen uit 1976. De twee werken hebben veel zeg-gingskracht voor mij. Zij hangen boven de tafel waar ik mijn krantje lees en daarbij soms van me afkijk om een en ander te laten bezinken en mijn afweging maak: “wat vind ik ervan?”
Je ziet een blanke vrouw en een donkere man, beiden schaars gekleed, de man biedt de vrouw een pil aan, die zij in eerste instantie afwijst.
Bij nader inzien lijkt zij haar afwegingen te maken, hij kijkt of zij hem inneemt. Wat is er mooier dan een vrouw die haar eigen afwegingen maakt!
Marij Schoonen

Wat hangt er aan de muur bij Willy de Lange en Kiek Boelaars?
Schilderij van gevouwen papierstroken, gemaakt door Marianne de Jong, kunstenares uit Goirle. Wat mij (Willy) zo aanspreekt in het werk van Marianne de Jong is dat zij materiaal gebruikt wat zij vindt in de natuur, bij het afval van bedrijven en op de sloop. Zij recyclet de gevonden voorwerpen tot kunstvormen. Met eindeloos geduld heeft Marianne papierstroken gesneden, verstevigd, aan elkaar geniet en op het doek gespannen. De nietjes glinsteren, de eindjes van de papierstroken springen uit het werk.
Dit schilderij heb ik in 2014 gekocht bij een expositie in de Steenfabriek in Gilze. Steeds weer opnieuw vertelt dit werk mij een ander verhaal, afhankelijk natuurlijk van hoe ik mij voel, maar in het bijzonder door de steeds veranderende lichtinval. Zon en de bewegende schaduw van de bladeren van de boom in de buurt lichten steeds weer een ander stuk van dit werk op.
Dit werk markeert mijn afscheid van mijn betaalde werkzaamheden naar pensionering: deels een cadeau van mijn werkgever, deels een cadeau van mijzelf. Ik sloot een periode af en stond aan het begin van een nieuwe levensfase. Hoe mooier kan dit werk met steeds weer nieuwe verhalen en losse eindjes een symbool voor deze start zijn.
Willy de Lange

Wat hangt er aan de muur bij... Ton Mutsaersr?
De basis voor mijn belangstelling voor sculpturen in metaal werd gelegd tijdens een bezoek aan de Zadkine tentoonstelling in het Dinghuis in Deurne (maart 1967). Een buitengewone ervaring vanwege de kracht en oprechtheid van de objecten die ik decennia later ook waarnam in het werk van Maria van Gerwen in haar galerie in Zaltbommel.
Ossip Zadkine (1890-1967), een van de eersten die ’open gaten’ opneemt in zijn composities waardoor het ruimtelijke karakter van de compositie versterkt wordt, “…was bezig met een zoektocht naar een strenge opbouw van de vorm, op zoek ook naar zichzelf, -ondergedompeld in vrijheid na zijn vreselijke Russische periode. Hij heeft een stijlontwikkeling ondergaan die begint met een kubistisch, aan Picasso verwant realisme van vreugde en genot en van intens verdriet: (een niet te stillen heimwee naar zijn tijd van ná Rusland en Amerika).
Bij werken in metaal zocht hij nieuwe uit-drukkingsmogelijkheden in het open laten van vormen”: - citaat uit de expositie catalogus in het Dinghuis-. De KRACHT en OPRECHTHEID van zijn beelden beroert mij.
Jaren na mijn kennismaking met het werk van Zadkine bezocht ik een tentoonstelling van Maria van Gerwen (1951). Ook zij wil meer ruimte, meer openheid in de vorm creëren. Zij stelt zich de vraag wat openheid doet met een beeld. Ik ervaar dat door meer openheid de beelden lichter worden of ’helderder’ opgaan in de ruimte.
Opnieuw werd ik geprikkeld en geactiveerd. Ik bespeurde dat de complexiteit en het benoemen van mijn zich ontwikkelende vrije gevoel tot uitdrukking kwam in haar werk. Die expressiviteit wilde ik vatten…, wilde ik ’vieren’. Met de aanschaf van de Open Figuur ’Brons’ vond ik de herkenning.
Ton Mutsaers

Wat hangt er aan de muur bij... André Meijer?
Toen ik de vraag kreeg iets te vertellen over ‘bij mij aan de muur’, gingen mijn gedachten meteen uit naar het eerste kunstwerk dat wij kochten, ergens eind jaren tachtig meen ik.
Het is een groot (100x125 cm) acrylschilderij van beeldend kunstenaar Jan Biessen (Bergeijk) met de titel ‘De Vaandeldrager’, gekocht bij de toenmalige Galerie Lambèr in Valkenswaard. Die galerie bestaat niet meer maar Jan Biessen schildert nog steeds en heeft sinds 2014 een eigen galerie, in Bergeijk. We kochten dit schilderij met een belofte aan onszelf: iedere keer als we een grote uitgave aan, in of om het huis gaan doen, gaan we ook een kunstwerk aanschaffen. Een eigen soort ‘Percentageregeling beeldende kunst’ dus. En dat hebben we sindsdien redelijk volgehouden. Niet alleen met dingen aan de muur, maar ook met kunst op de vloer, op de piano en in de tuin.
Een tweede reden om juist nu deze vaandeldrager te noemen is de recente aankoop van ‘De Vaandeldrager’ van Rembrandt door de Staat der Nederlanden. 175 miljoen euro‘s mocht dat kosten. Nou, als je het mij vraagt heb ik liever de Vaandeldrager van Jan Biessen aan de muur. En dat voor pak weg 1750 guldens toen! En vraag mij niet wat ik van die 175 miljoen van nu vind, het laat zich raden. Een Rembrandt is mooi, maar niet meteen mijn ding.
De laatste aanschaf binnen de eigen ‘percentageregeling’ is een klein (34x36 cm) kleurrijk werk van Ien Lucas, gekocht tijdens haar expositie in Park in 2019. Het werk past goed bij eenzelfde soort werk van haar dat ik al eerder elders kocht Ze hangen samen prima in de hal bij de trap omhoog. Ik ben er nog steeds erg blij mee.
En als ik nu, voor deze gelegenheid, beide keuzes - de eerste en de laatste twee - met elkaar vergelijk, dan zie ik dat de voorkeur voor vrolijke kleuren met het verstrijken der jaren niet is verdwenen. Gelukkig maar! En houden zo!
André Meijer

Wat hangt er aan de muur bij... Els Botermans?
Ik vond het een leuke vraag die ik kreeg om iets in deze rubriek te schrijven. Want kunst betekent, veel voor mij. Ik bezoek veel tentoonstellingen in musea, maar zie ook veel kunst op speciale plaatsen, leegstaande fabrieken, loodsen, kerken. Ik heb een voorkeur voor moderne kunst, maar kan ook ontroerd raken door een prachtige anonieme middeleeuwse afbeelding. Het valt dus niet onder een noemer te vatten waar mijn liefde voor kunst naar uit gaat.
Het begon allemaal met een beeld van Wilhelm Lehmbruck dat ik begin jaren '80 zag in het SMAK in Gent. Ik schrok ervan zo dichtbij kwam het beeld. We hebben later zijn museum in Duisburg bezocht, maar het is vooral dat ene beeld waar ik zo van houd. Omdat ik zelf lang heb gebeeldhouwd, valt mijn oog daar vaak op. Een van mijn favoriete beeldhouwers is de Vlaming, Johan Tahon, vooral zijn monniken zijn prachtig. Vormgegeven in gips, mis-schien wel door zijn kwetsbaarheid, wat een beeld extra uitdrukking geeft. Maar laat ik me beperken tot wat er bij ons aan de muur hangt en dat is veel, onder andere een groot werk van Pieter Klazen, geboren in Tilburg 1949. Ik kreeg het na het overlijden van mijn zus, ruim 20 jaar geleden. Ze heeft er een korte tijd van kunnen genieten, het hing in de achterkamer tegenover haar ziekbed. Als de zon daar binnenviel, weerkaatste het licht tegen de felle kleuren van de olieverf, geel, groen, wat blauw en oranje. De hele kamer straalt zei ze, en zij ook. Dit schilderij is voor mij dus altijd onlosmakelijk verbonden met haar, met haar ogen, met de troost die het haar gaf en is daarom van onschatbare waarde.
Kunst heeft veel thema’s en uitingsvormen, maar ik houd vooral van kunst die wat bij me teweegbrengt, die reflecteert op iets in mij, iets dieps, iets wat zich niet laat uitleggen en dat is magie.
Els Botermans

Wat hangt er aan de muur bij... Gerrie Peeterman?
Jan Spit no595 KS 1967
De Hard-edge kunst van de begin jaren ‘60 was gerelateerd aan de Op-art, Abstract expressionisme, Colorfield painting en Geometrische abstractie, harde hoeken, kleurvlakken en kleurrijk. Kunstenaars als Barnett Newman, Elsworth Kelly en Frank Stella, maakten dit werk destijds.
Als reactie hierop kwam Jan Spit in 1967 met gespoten schilderijen en later ook objecten die hij Soft-O-Matics noemde. Ze zijn gespoten met componentenverf die speciaal gemengd moest worden met kleurpoeders, zo kon ook de fluorescerende kleur gemaakt worden. Dit tweedimensio-nale schilderij krijgt ook door zijn speciale vorm een drie-dimensionaal karakter. Het werk is destijds ingezonden voor de Koninklijke Subsidie. Vandaar de titel, een andere ken ik niet. Ik kreeg het in 1970 voor mijn verjaardag.
Jaren stond het vergeten op zolder. Er was altijd weer re-center werk voorhanden.
Pas na zijn overlijden in 2006, vond ik het weer op zolder. Het hang nu al weer jaren bij mij aan de muur. Zeker een blikvanger.
Gerrie Peeterman

Wat hangt er aan de muur bij... Cees Den Teuling?
Kunstwerk bij ons aan de muur
Dit is gekocht in een kunsthandel in Dwingelo. We hebben het gekocht om de kleuren en de sierlijke lijnvorming. Het is een gebakken tegeltableau, met een afbeelding uit de Art-Deco periode. Het is gemaakt in England en uitgevoerd in de majolica techniek. Majolica is met tinglazuur bedekt aardewerk, het werd populair in de 19de eeuw.
Cees Den Teuling

Wat staat er in huis bij Jef Costenoble en Annie van Vugt?
Wij hebben vijf en twintig jaar geleden vanuit de Kunstuitleen een beeld gekocht van Maria Glandorf (afbeelding 1). Dat was om het begin van onze relatie te vieren. Ik vond het toen een beeldje wat precies uitdrukte wat ik toen voelde: het beschermende van de mannelijke figuur en het vertrouwde van de vrouw. Vijf jaar later kwamen wij hetzelfde beeld weer tegen, ‘Beeld 4 en 5 mei Holendrecht’, op het Niftrikhof in Amsterdam en namen wij aan dat dat het originele beeld was. Nu, nadat wij gevraagd waren een bijdrage voor deze rubriek te schrijven, is dat een verrassing gebleken. Het beeld blijkt daar geplaatst te zijn ter gelegenheid van 4 en 5 mei in 1983 en de maakster, Maria Glandorf, koos voor de strijd tussen verschillende denkbeelden. Zij symboliseerde dit door tegengestelde figuren tegenover elkaar te plaatsen. De een is licht en vol beweging, de ander star en zwaar (afbeelding 2). De vormen werken voortdurend op elkaar in, terwijl ze ook los van elkaar staan. Het verbeeldt de nimmer aflatende spanning tussen mensen en machten. Het was helemaal geen versie van hetzelfde beeld, ook al lijkt het er sterk op. Ons beeld blijkt origineel. De kunstenaar ‘herontdekt’ door deze rubriek!
Annie van Vugt

Wat hangt er nog meer aan de muur bij Marius de Jong?
Na vele jaren tentoonstellingen te hebben georganiseerd besloten de heer en mevrouw Van Dusseldorp te stoppen. Zij organiseerden nog eenmaal een prachtige tentoonstelling met werken van kunstenaars die men bij hen vaak tegenkwam. Op de dag van de sluiting fietste ik er nog even langs om een laatste glimp op te vangen van al het moois dat daar hing en mijn oog viel op een mooi klein kleurrijk werkje van de ons allemaal bekende en gewaardeerde Reinoud van Vugt. (Een vroegere overbuurman van mij). Dit kleurrijke kleine werkje hangt nu bij mij aan de muur te pronken. Elke dag.
Marius de Jong

Wat hangt er aan de muur bij... Marja van Reijen
Bij mij hangt aan de muur een klein metalen wolkje van Cecilia Vissers. Ik had ooit werk van haar gezien in regionale expositieruimten. Maar toen haar werk in de Verdieping in Veldhoven hing viel ik voor dit wolkje. Later had ze nog een hele mooie expositie in Element in Waalre waar haar eerste boek werd gepresenteerd.
Een prachtig in zwart linnen gebonden boek en cassette waarin het wolkje lag. Zo kwam ze het bij me brengen. Cecilia behoort tot de minimalisten. Less is more. Haar werk is zo tot het uiterste teruggebracht en dat verhoogt alleen maar de spanning. De onderwerpen zijn vaak gerelateerd aan vormen in de natuur. Ze heeft over de hele wereld tentoongesteld: Amerika, in meerdere steden, in Duitsland en Zwitserland en ook in Nederland in veel galeries en zij heeft ook veel publicaties gehad. Haar website is:
www.ceciliavissers.com
Marja van Reijen

Wat staat er in huis bij Jef Costenoble en Annie van Vugt?
Wij hebben vijf en twintig jaar geleden vanuit de Kunstuitleen een beeld gekocht van Maria Glandorf (afbeelding 1). Dat was om het begin van onze relatie te vieren. Ik vond het toen een beeldje wat precies uitdrukte wat ik toen voelde: het beschermende van de mannelijke figuur en het vertrouwde van de vrouw. Vijf jaar later kwamen wij hetzelfde beeld weer tegen, ‘Beeld 4 en 5 mei Holendrecht’, op het Niftrikhof in Amsterdam en namen wij aan dat dat het originele beeld was. Nu, nadat wij gevraagd waren een bijdrage voor deze rubriek te schrijven, is dat een verrassing gebleken. Het beeld blijkt daar geplaatst te zijn ter gelegenheid van 4 en 5 mei in 1983 en de maakster, Maria Glandorf, koos voor de strijd tussen verschillende denkbeelden. Zij symboliseerde dit door tegengestelde figuren tegenover elkaar te plaatsen. De een is licht en vol beweging, de ander star en zwaar (afbeelding 2). De vormen werken voortdurend op elkaar in, terwijl ze ook los van elkaar staan. Het verbeeldt de nimmer aflatende spanning tussen mensen en machten. Het was helemaal geen versie van hetzelfde beeld, ook al lijkt het er sterk op. Ons beeld blijkt origineel. De kunstenaar ‘herontdekt’ door deze rubriek!
Annie van Vugt

Wat hangt er nog meer aan de muur bij Marius de Jong?
Na vele jaren tentoonstellingen te hebben georganiseerd besloten de heer en mevrouw Van Dusseldorp te stoppen. Zij organiseerden nog eenmaal een prachtige tentoonstelling met werken van kunstenaars die men bij hen vaak tegenkwam. Op de dag van de sluiting fietste ik er nog even langs om een laatste glimp op te vangen van al het moois dat daar hing en mijn oog viel op een mooi klein kleurrijk werkje van de ons allemaal bekende en gewaardeerde Reinoud van Vugt. (Een vroegere overbuurman van mij). Dit kleurrijke kleine werkje hangt nu bij mij aan de muur te pronken. Elke dag.
Marius de Jong